City life με θέμα τον έρωτα στις Μητροπόλεις... Από τον άνθρωπο που ερωτεύεται τρεις με τέσσερις φορές καθημερινά...
Προειδοποίηση: Η παρατήρηση για το γεγονός πως το Ηράκλειο δεν είναι Μητρόπολη, θα θεωρηθεί εκτός θέματος.
Πως είναι ο έρωτας στο Ηράκλειο: Κενός και παθιασμένος... Θορυβώδης σαν έφηβοι σε καφετέρια, με τη πεποίθηση πως οι φωνές τους, θα τους ξεχωρίσουν. Γεμάτος πουκάμισα και κολλητά φορέματα. Γλωσσόφιλα σε παγκάκια στα πάρκα. Αλκοολικός και γεμάτος ένταση. Αρρωστημένος και γεμάτος SMS. Χέρια ενωμένα που μία στις δύο φορές, αφορμή ψάχνουν να ξεκολλήσουν. Γυαλιστερά μαλλιά, παπούτσι που τυφλώνει και φρεσκοπλυμένο παπί.
Παραθέτω κλασσικό μίνι-διάλογο.
- Κράτα μου λίγο την τσάντα να βγάλω τα παπούτσια μου γιατί με πεθαίνουν.
- Γρήγορα όμως γιατί πεινάω...
Εγώ πεθαίνω από τον πόνο για να σου αρέσω και εσύ βιάζεσαι γιατί πεινάς...
- Γρήγορα!
Πως θα έπρεπε να είναι ο έρωτας παντού: Κενός και παθιασμένος... Μοναδικός. Ρομαντικός και προσωπικός (γιατί ζηλεύω). Fluorescent πεταχτά φιλιά στο μάγουλο κάτω από πολύχρωμα νέον φώτα. Σκοτεινά γλωσσόφιλα σε σοκάκια με ομίχλη. Γεμάτος νυσταγμένες αγκαλιές σε υπόγειες βανδαλισμένες διαβάσεις μακριά από τη πατρίδα σου. Καλοκαιρινός, Φθινοπωρινός, Χειμερινός και Ανοιξιάτικος. Οπωσδήποτε θα έπρεπε να ξεκινάει καθημερινά, με το φως και τη μυρωδιά του καφέ να σε ξυπνάνε στη “σοφίτα” με το ξύλινο πάτωμα της νεοκλασικής πολυκατοικίας που θα μένεις. Αποκλεισμένος από το χιόνι στη καμπίνα του αμαξιού σου. Τέλος, θα έπρεπε να έχει ήχο από Ισπανικές κιθάρες και κινηματογραφική βροχή, τουλάχιστον μια φορά την ημέρα. Αυτά είναι μια καλή αρχή για τον έρωτα στη πόλη...
Uh... Said the lady to the man!
Εγώ θέλω να αγαπώ μόνο το Φθινόπωρο και το Χειμώνα γιατί το Καλοκαίρι θα λείπω και οι καλοκαιρινές αγάπες στα νησιά είναι κλισέ. Την Άνοιξη με πιάνουν αλλεργίες και δεν έχω όρεξη για έρωτες... Θέλω να αγαπώ με ένα τρόπο που έχει εκλείψει... Θέλω την αγάπη των 20's. Το νεοκλασικό μας να λέγεται μοντέρνο και φουτουριστικό, και να ντύνομαι με τα φορέματα της Charleston. Fluorescent πεταχτά φιλιά στο μάγουλο έξω από πολύχρωμα cabaret. Θέλω την αγάπη των 50's σε πολύχρωμη πόλη. Σε drive-in κινηματογράφους. Θέλω την ψυχεδελική Βρετανική αγάπη των 60's και των 70's. Θέλω τα ηχεία που χρησιμοποιεί ο δήμος στις παρελάσεις να παίζουν το Yumeji's Theme για να είμαι “In the mood for love”...
- Ζούμε στο Ηράκλειο όμως... Το 2010...
- Δεν με πειράζει...
Soundtrack κειμένου: Yumeji's Theme – In the mood for love theme
(Το κείμενο έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα πόλης ΜΟΝΙΤΟΡ)
Προειδοποίηση: Η παρατήρηση για το γεγονός πως το Ηράκλειο δεν είναι Μητρόπολη, θα θεωρηθεί εκτός θέματος.
Πως είναι ο έρωτας στο Ηράκλειο: Κενός και παθιασμένος... Θορυβώδης σαν έφηβοι σε καφετέρια, με τη πεποίθηση πως οι φωνές τους, θα τους ξεχωρίσουν. Γεμάτος πουκάμισα και κολλητά φορέματα. Γλωσσόφιλα σε παγκάκια στα πάρκα. Αλκοολικός και γεμάτος ένταση. Αρρωστημένος και γεμάτος SMS. Χέρια ενωμένα που μία στις δύο φορές, αφορμή ψάχνουν να ξεκολλήσουν. Γυαλιστερά μαλλιά, παπούτσι που τυφλώνει και φρεσκοπλυμένο παπί.
Παραθέτω κλασσικό μίνι-διάλογο.
- Κράτα μου λίγο την τσάντα να βγάλω τα παπούτσια μου γιατί με πεθαίνουν.
- Γρήγορα όμως γιατί πεινάω...
Εγώ πεθαίνω από τον πόνο για να σου αρέσω και εσύ βιάζεσαι γιατί πεινάς...
- Γρήγορα!
Πως θα έπρεπε να είναι ο έρωτας παντού: Κενός και παθιασμένος... Μοναδικός. Ρομαντικός και προσωπικός (γιατί ζηλεύω). Fluorescent πεταχτά φιλιά στο μάγουλο κάτω από πολύχρωμα νέον φώτα. Σκοτεινά γλωσσόφιλα σε σοκάκια με ομίχλη. Γεμάτος νυσταγμένες αγκαλιές σε υπόγειες βανδαλισμένες διαβάσεις μακριά από τη πατρίδα σου. Καλοκαιρινός, Φθινοπωρινός, Χειμερινός και Ανοιξιάτικος. Οπωσδήποτε θα έπρεπε να ξεκινάει καθημερινά, με το φως και τη μυρωδιά του καφέ να σε ξυπνάνε στη “σοφίτα” με το ξύλινο πάτωμα της νεοκλασικής πολυκατοικίας που θα μένεις. Αποκλεισμένος από το χιόνι στη καμπίνα του αμαξιού σου. Τέλος, θα έπρεπε να έχει ήχο από Ισπανικές κιθάρες και κινηματογραφική βροχή, τουλάχιστον μια φορά την ημέρα. Αυτά είναι μια καλή αρχή για τον έρωτα στη πόλη...
Uh... Said the lady to the man!
Εγώ θέλω να αγαπώ μόνο το Φθινόπωρο και το Χειμώνα γιατί το Καλοκαίρι θα λείπω και οι καλοκαιρινές αγάπες στα νησιά είναι κλισέ. Την Άνοιξη με πιάνουν αλλεργίες και δεν έχω όρεξη για έρωτες... Θέλω να αγαπώ με ένα τρόπο που έχει εκλείψει... Θέλω την αγάπη των 20's. Το νεοκλασικό μας να λέγεται μοντέρνο και φουτουριστικό, και να ντύνομαι με τα φορέματα της Charleston. Fluorescent πεταχτά φιλιά στο μάγουλο έξω από πολύχρωμα cabaret. Θέλω την αγάπη των 50's σε πολύχρωμη πόλη. Σε drive-in κινηματογράφους. Θέλω την ψυχεδελική Βρετανική αγάπη των 60's και των 70's. Θέλω τα ηχεία που χρησιμοποιεί ο δήμος στις παρελάσεις να παίζουν το Yumeji's Theme για να είμαι “In the mood for love”...
- Ζούμε στο Ηράκλειο όμως... Το 2010...
- Δεν με πειράζει...
Soundtrack κειμένου: Yumeji's Theme – In the mood for love theme
(Το κείμενο έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα πόλης ΜΟΝΙΤΟΡ)
