Είχα λέει κάποτε αληθινά αναρχικές ιδέες... Είχα θέληση για να περνάω καλά. Έκλεινα τα μάτια μου και έβλεπα “Ουτοπίες”. Διάβαζα βιβλία για την ελευθερία της έκφρασης, για το σεβασμό σε οτιδήποτε έτυχε να συνυπάρχει μαζί μου στο πλανήτη, ζωντανό και άψυχο. Υπήρχαν στιγμές που μια σταγόνα βροχής ήταν ικανή να μπλοκάρει κάθε μου σκέψη, μόνο και μόνο με την ευχαρίστηση που μου προσέφερε. Έκανα μάλιστα σχέδια για το μέλλον και το φανταζόμουν φτιαγμένο από το μηδέν με το άρωμα που συνοδεύει κάθε τι “καινούριο”. Όλα θα λειτουργούσαν ρολόι χωρίς να χρειαζόμαστε εκπροσώπους. Ονειρευόμουν πως δεν θα ήμασταν κομμουνιστές, μαρξιστές, σοσιαλιστές, ακροδεξιοί αλλά απλά θα “ήμασταν”. Κοκορευόμουν, επειδή δεν άνηκα πουθενά, σε καμία ιδέα, σε καμία πατρίδα η μάλλον όχι είχα πίστη σε πολλά... Ήμουν πραγματικά ευμετάβλητος. Πηλός στα χέρια μου... Ταμπέλες είχαν μόνο τα όνειρά μου και αυτό, για να τα ξεχωρίζω και μόνο.
Έκανα πολλές προσπάθειες να κατανοήσω πως λειτουργούν οι κοινωνίες και τα κατάφερα στ' αλήθεια. Μόνο τους αστάθμητους παράγοντες δεν πήρα σοβαρά υπ' όψιν.... Γιατί ήταν εεε... Λίγο... Αστάθμητοι.
Τώρα συχνάζω με τον “χώρο” μου. Αφυπνισμένος πια. Εναλλακτικός και αδιάλλακτος. Μισώ ακόμα το χρήμα. Μισώ και τους μπάτσους για την απόφαση τους. Βασικά μισό! Τώρα που το καλοσκέφτομαι, απλά μισώ. Σημαντική διαφορά. Αλλά καλύτερη; Υπήρχε θυμάμαι μια εποχή που είχα στόχο το συναίσθημα. Εκείνο που θα μου προκαλούσε η μυρωδιά του καινούριου. Κάθε ψήγμα λογικής, έπαιζε το σώμα μου σα μαριονέτα που ονειρευόταν το συναίσθημα. Άλλαζα τη λέξη πολιτισμός μέσα μου νανοσεκόντ-νανοσεκόντ. Τώρα το συναίσθημα κρατάει τα νήματα... Μα με κάνει και θολώνω, και μόνο 2-3 στιγμές διαύγειας σκέφτομαι, “πως το μίσος μου, θα κουνήσει το άβουλο κουφάρι μου προς όφελος της ευτυχίας μου; ”. Εάν γνωρίζονταν αυτά τα δύο μεταξύ τους πάλι στις μπουνιές θα κατέληγαν. Αναλώθηκα ο μαλάκας.. Τα έβαλα κάτω, έστυψα το μυαλό μου για να γεννήσει όνειρα και ιδέες, για να κατανοήσει ανθρώπους, καταστάσεις και λειτουργίες... Όλα αυτά για να χάσει τα ηνία η λογική μου. Που να κοπούν τα χέρια της οργής μου! Να μην ελέγχει τίποτα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, γίναμε και πολλοί. ANTIFA... Όπως λέμε Hip-hop crew... Φασιστάκια έχε τε το νου σας γιατί έγινα αυτό που μισούσα... Έγινα φασίστας. Ελπίζω να περάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου