Ποιοι είναι οι λόγοι να αγαπήθει κανείθ το “μεγάλο μπουκάλι” τηθ Ιθπανίας? Πέρα από την ακριβή ετυμολογία της, η λέξη αυτή, έχει κληθεί να περιγράψει μια αγαπημένη ασχολία της Ισπανίας (και δική μου). Botellón σημαίνει κάθομαι στους δρόμους και πίνω μέχρι να φύγω ή να πέσω ξερός. Και οι δύο αυτές καταστάσεις είναι αποδεκτές και επικροτούνται για όσους αναρωτήθηκαν...
Λίγα λόγια για την ιστορία του;;;
Λοιπόν...Ξεκίνησε στα 80's στην Ανδαλουσία, ως μια φθηνότερη αλλά εξίσου διασκεδαστική
εναλλακτική των μπαρ. Ποιοι το ξεκίνησαν; Μα φυσικά οι εργάτες! Εδώ κολλάει τώρα το Άρης-Ρετσίνα – Μαλαματίνα. Μπράβο τα παιδιά! Καλά έκαναν. Μάλιστα, αυτή μου την άποψη, την ενστερνίζεται όλη η νεολαία της χώρας και όχι μόνο. Το φαινόμενο λοιπόν αυτό, άνθισε και εξαπλώθηκε σαν τη μαύρη πανούκλα στους νέους όλης της Ισπανίας.
Τι είναι σήμερα το “El Botellón”;
Οι πλατείες γίνονται το σπίτι σου. Με προσωπική αδυναμία στη Sol της Μαδρίτης και τα τριγύρω πλακόστρωτα της. Μεθυσμένα ανθρώπινα αγάλματα στα τειχάκια των εισόδων του Metro. Περνάς το βράδυ σου υπογράφοντας μια φανταστική υπεύθυνη δήλωση πως δεν θα πας στη δουλειά το πρωί. Αφού πρώτα τα βρεις με τον εαυτό σου αρπάζεις το μπουκάλι με το κακό κρασί, πιάνεις και τη Desperados μπύρο – τεκίλα, γίνεσαι χάλια και τα βρίσκεις και με τους υπόλοιπους. Πολύχρωμα βράδια! Γυρνάς το κεφάλι και βλέπεις τα πάντα σα μια θολή κορδέλα αδυνατείς να ξεχωρίσεις λεπτομέρειες αλλά “το ελέγχεις” ακόμα. Κοινωνικοποίηση στην πιο ωμή της μορφή δίχως δήθεν διαπροσωπικές αναστολές. “Αλητεία” με την θετικότερη της έννοια και ότι μπορεί να συνεπάγεται
κάτι τέτοιο. Κατάπτυστο από μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που σε κοιτάζουν με μισό μάτι, καθώς οι 30-40-50something ηλικίες στις μεγάλες πόλεις της Ισπανίας αποδοκιμάζουν με σθένος το φαινόμενο.
Θεραπεία;
Κατά καιρούς έχουν ακουστεί διάφορες μαλακίες. Να βγει νόμος περί απαγόρευσης της δημόσιας κατανάλωσης αλκοόλ. Να δημιουργηθεί μία τεράστια πλατεία που θα φιλοξενεί τους φίλαθλους του “σπορ” μακριά από σπίτια, η οποία φυσικά θα αστυνομεύεται. Κλπ. Ακόμα και αν υπάρχει γιατρειά εμείς οι ασθενείς ΔΕΝ ΤΗ ΘΕΛΟΥΜΕ! Ο καθωσπρεπισμός δεν μας πάει ρε γαμώτο. Πως να το κάνουμε; Σε εσένα μιλάω νοικοκυρά! Που τα βράδια πετάς τις τσάντες με τα σκουπίδια από το μπαλκόνι επειδή βαριέσαι να κατέβεις, και τα πρωινά κοιτάς με αγανάκτηση τους ξέχειλους από τις μπύρες κάδους και σταυροκοπιέσαι!
P.S.(ιτ)...
Σημειωτέον πως δεν ζω στην Ισπανία, αλλά ζω την Ισπανία ανάμεσα σε αρκετές ακόμα κουλτούρες.
Λίγα λόγια για την ιστορία του;;;
Λοιπόν...Ξεκίνησε στα 80's στην Ανδαλουσία, ως μια φθηνότερη αλλά εξίσου διασκεδαστική
εναλλακτική των μπαρ. Ποιοι το ξεκίνησαν; Μα φυσικά οι εργάτες! Εδώ κολλάει τώρα το Άρης-Ρετσίνα – Μαλαματίνα. Μπράβο τα παιδιά! Καλά έκαναν. Μάλιστα, αυτή μου την άποψη, την ενστερνίζεται όλη η νεολαία της χώρας και όχι μόνο. Το φαινόμενο λοιπόν αυτό, άνθισε και εξαπλώθηκε σαν τη μαύρη πανούκλα στους νέους όλης της Ισπανίας.
Τι είναι σήμερα το “El Botellón”;
Οι πλατείες γίνονται το σπίτι σου. Με προσωπική αδυναμία στη Sol της Μαδρίτης και τα τριγύρω πλακόστρωτα της. Μεθυσμένα ανθρώπινα αγάλματα στα τειχάκια των εισόδων του Metro. Περνάς το βράδυ σου υπογράφοντας μια φανταστική υπεύθυνη δήλωση πως δεν θα πας στη δουλειά το πρωί. Αφού πρώτα τα βρεις με τον εαυτό σου αρπάζεις το μπουκάλι με το κακό κρασί, πιάνεις και τη Desperados μπύρο – τεκίλα, γίνεσαι χάλια και τα βρίσκεις και με τους υπόλοιπους. Πολύχρωμα βράδια! Γυρνάς το κεφάλι και βλέπεις τα πάντα σα μια θολή κορδέλα αδυνατείς να ξεχωρίσεις λεπτομέρειες αλλά “το ελέγχεις” ακόμα. Κοινωνικοποίηση στην πιο ωμή της μορφή δίχως δήθεν διαπροσωπικές αναστολές. “Αλητεία” με την θετικότερη της έννοια και ότι μπορεί να συνεπάγεται
κάτι τέτοιο. Κατάπτυστο από μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που σε κοιτάζουν με μισό μάτι, καθώς οι 30-40-50something ηλικίες στις μεγάλες πόλεις της Ισπανίας αποδοκιμάζουν με σθένος το φαινόμενο.
Θεραπεία;
Κατά καιρούς έχουν ακουστεί διάφορες μαλακίες. Να βγει νόμος περί απαγόρευσης της δημόσιας κατανάλωσης αλκοόλ. Να δημιουργηθεί μία τεράστια πλατεία που θα φιλοξενεί τους φίλαθλους του “σπορ” μακριά από σπίτια, η οποία φυσικά θα αστυνομεύεται. Κλπ. Ακόμα και αν υπάρχει γιατρειά εμείς οι ασθενείς ΔΕΝ ΤΗ ΘΕΛΟΥΜΕ! Ο καθωσπρεπισμός δεν μας πάει ρε γαμώτο. Πως να το κάνουμε; Σε εσένα μιλάω νοικοκυρά! Που τα βράδια πετάς τις τσάντες με τα σκουπίδια από το μπαλκόνι επειδή βαριέσαι να κατέβεις, και τα πρωινά κοιτάς με αγανάκτηση τους ξέχειλους από τις μπύρες κάδους και σταυροκοπιέσαι!
P.S.(ιτ)...
Σημειωτέον πως δεν ζω στην Ισπανία, αλλά ζω την Ισπανία ανάμεσα σε αρκετές ακόμα κουλτούρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου